Αλήθεια πόσοι από εσάς που διαβάζεται το παρόν κείμενο χρησιμοποιείται ακόμα τις παλιές καλές δισκέτες των 3.5 ιντσών με τη χωρητικότητα του 1.44 ΜΒ ; Σύμφωνα με τον Tim Bajarin (της εταιρίας συμβούλων Creative Strategies) το τέλος της κλασικής δισκέτας είναι κοντά , αλλά όχι τόσο όσο θα νομίζαμε. 2 είναι τα κύρια αρνητικά χαρακτηριστικά της δισκέτας , πρώτο είναι η πολύ μικρή χωρητικότητα της που πλέον μπορεί ουσιαστικά να φιλοξενήσει μόνο έγγραφα ή άλλα μικρά αρχεία. Μια ψηφιακή φωτογραφία από μια μέτρια ψηφιακή μηχανή χρειάζεται περίπου 1 ΜΒ για κάθε φωτογραφία. Δεύτερο αρνητικό στοιχείο που οι εταιρίες δε συνήθιζαν να το αναφέρουν είναι η αξιοπιστία της δισκέτας που παραμένει πολύ μικρή.
Οι δισκέτες είναι ευάλωτες σε μαγνητικά μέσα , στον ήλιο , την υγρασία , τη σκόνη , στη πίεση κ.τ.λ με αποτέλεσμα πολλές φορές να καταστρέφονται μέσα σε ελάχιστο χρόνο.
Η τεχνολογία που ανέπτυξε η ΙBM το 1971 παραμένει σχεδόν απαράλλακτη μέχρι και σήμερα και είναι η μακροβιότερη τεχνολογία σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που έμεινε στάσιμη τόσα χρόνια. Αρκετοί είναι αυτοί που έχουν ακόμα δισκέτες παρόλο που η τιμή μιας δισκέτας είναι αναλογικά ακριβότερη από αυτή ενός άδειου CD. Αρκετοί είναι οι κατασκευαστές που έχουν καταργήσει τις δισκέτες και στρέφονται σε άλλες λύσεις όπως είναι τα USB Memory και τα CD. Το πρώτο βήμα το έκανε η apple στα τέλη του 1998 όταν κυκλοφόρησε τον iMac χωρίς floppy Drive και στη συνέχεια την ίδια τακτική ακολούθησε και η Dell , παρέχοντας το Floppy Drive σαν επιπλέον περιφερειακό.
Σήμερα οι περισσότεροι φορητοί υπολογιστές δεν έχουν floppy Drive με τα πρώτα μοντέλα να είναι αυτά της Fujitsu Siemens.
Στη πορεία εμφανίστηκαν πολλές παραπλήσιες τεχνολογίες χωρίς καμία όμως να καταφέρει να εδραιωθεί πραγματικά. Πρώτα εμφανίστηκαν τα ZIP Drives που υπάρχουν μέχρι και σήμερα και με αξιόλογες πωλήσεις και πολύ καλή αξιοπιστία , όμως το μέγεθος τους και η τιμή τους αποτελούν αρνητικό στοιχείο. Στη συνέχεια εμφανίστηκε μια πολύ φιλόδοξη τεχνολογία που όμως δε βρήκε την ανάλογη ανταπόκριση. Ήταν το LS-120 , ένα Floppy Drive που χρησιμοποιούσε τα καλώδια των σκληρών δίσκων και ήταν συμβατό τόσο με τις απλές δισκέτες του 1.44 ΜΒ όσο και με τις ειδικές δισκέτες ίδιων διαστάσεων χωρητικότητας 120 ΜΒ. Το κόστος και η αξιοπιστία ενός τέτοιου συστήματος ήταν τα κύρια αρνητικά χαρακτηριστικά του.
Οι πιο παλιοί θα θυμούνται τους υπολογιστές της AMSTRAD με το πιο γνωστό μοντέλο , το AMSTRAD 6128 με το floppy Drive των 3 ιντσών! Κατά τη ταπεινή μου γνώμη.. . αυτή ήταν τεχνολογία! Σήμερα , σχεδόν 15 χρόνια μετά έχω ακόμα πολλές από τις δισκέτες του Amstrad που κρατάνε τα δεδομένα τους σε άριστη κατάσταση !
Πηγή : http://www.agnostos.gr
