Σύμφωνα με μια πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Eυρωπαϊκή νομοθεσία δίνει στους χρήστες το δικαίωμα να ζητήσουν από μηχανές αναζήτησης, όπως η Google, να καταργήσουν τα αποτελέσματα για τα ερωτήματα αναζήτησης που περιέχουν το όνομά τους.
Από τη στιγμή που βγήκε η απόφαση, η Google έλαβε αιτήματα κατάργησης για κάθε είδους περιεχόμενο: σοβαρά αρχεία εγκληματικών υποθέσεων, ενοχλητικές φωτογραφίες, περιπτώσεις εκφοβισμού και προσβολών στο διαδίκτυο, ισχυρισμούς δεκάδων ετών, “κίτρινες” ιστορίες στον τύπο και άλλα.
Για τον λόγο αυτό έφτιαξαν μια ειδική σελίδα και μια φόρμα συμμετοχής από οποιονδήποτε θέλει να γράψει τη γνώμη του επί του θέματος, εδώ https://google.com/advisorycouncil/
Έγραψα και έστειλα τα παρακάτω:
Σαφώς και είναι πολύ δύσκολο να πετύχετε ισορροπία και αδύνατο να ικανοποιηθούν όλες οι πλευρές.
Αυτό που για εμένα μπορεί να θεωρηθεί προσβλητικό και πιθανών να επιθυμώ να αφαιρεθεί από το διαδίκτυο, για κάποιον άλλο μπορεί να θεωρείτε εντελώς ασήμαντο. Εφόσον το διαδίκτυο είναι ένας παγκόσμιος χώρος διαφορετικών κουλτουρών, είναι αδύνατο να ληφθεί μια σαφής δημοκρατική απόφαση επί του θέματος που να καλύψει τους πάντες.
Αλλά σκεφτείτε το εξής. Παγκοσμίως ο κάθε λαός γράφει την ιστορία του πολύ συχνά όπως συμφέρει την ίδια την χώρα και τους πολίτες της και όχι όπως πραγματικά είχαν τα ιστορικά γεγονότα και αυτό γιατί πάντα υπάρχουν πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές πιέσεις που πολλές φορές οδηγούν στην έλλειψη αντικειμενικότητας. Συχνά παραβλέπονται εσκεμμένα από την ιστορία μιας χώρας οι “μελανές σελίδες” και προβάλλονται ως σημαντικές κάποιες άλλες που δεν θα έπρεπε.
Θέλουμε κάτι τέτοιο και στο διαδίκτυο; Δεν είναι προτιμότερο να αναγράφονται και να υπάρχει πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες επί οποιοδήποτε θέματος, όσο αντίθετες και να είναι μεταξύ τους, δίνοντας όμως έτσι την δυνατότητα στους αναγνώστες να κρίνουν και να βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματα τους και να καταλήξουν στις απόψεις τους και τις θέσεις τους;
Προσωπικά είμαι υπέρ της ωμής καταγραφής και παρουσίασης των γεγονότων χωρίς επιρροές από πουθενά, αλλά από τη στιγμή που δέχομαι ως άτομο ότι υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις και κουλτούρες, δεν μπορώ παρά να μη συμφωνήσω και στο δικαίωμα κάποιων ανθρώπων στην ψηφιακή λήθη, αλλά λαμβάνοντας πάντα υπόψη το σύνολο των εμπλεκομένων όταν γίνετε αίτηση για οποιαδήποτε διαγραφή αλλά και την δυνατότητα να έχω συμμετοχή στην απόφαση αυτή, εφόσον το επιθυμώ ή πιστεύω πως αφορά και εμένα.
Ως αμεσοδημοκράτης και άνθρωπος της τεχνολογίας, αυτή που πιστεύω πως θα ήταν και η καλύτερη λύση, θα ήταν μετά από τέτοιες αιτήσεις για διαγραφή, να υπάρχει μια ηλεκτρονική ψηφοφορία, είτε μεταξύ των εμπλεκομένων ατόμων εφόσον βρίσκονται εν ζωή και αφορά οικογενειακές ή ανθρωπιστικές υποθέσεις, έως ανοιχτές παγκόσμιες τύπου Avaaz.org, Change.org, .globalissues.org κλπ , για ευρείας σημασίας θέματα και να έβγαινε ένα συλλογικό αποτέλεσμα που θα επηρέαζε την τελική απόφαση.
Μετά από τέτοια δράση, ο αποδεδειγμένα διεφθαρμένος πολιτικός που θα απαιτούσε διαγραφή σχολίων που δεν τον συνέφεραν να βρίσκονται στο διαδίκτυο, θα έβρισκε απέναντι του ομάδες ανθρώπων που θα ήθελαν την αλήθεια δημοσιευμένη.
Ο παιδεραστής που μετά από κάποια χρόνια φυλακή κυκλοφορεί ελεύθερος και απαιτεί την ψηφιακή λήθη σε όσες δημοσιεύσεις αναφέρουν την δράση του, επίσης θα πρέπει να κριθεί από τους πολλούς αν θα του επιτραπεί κάτι τέτοιο.
Αλλά το ίδιο σημαντικό είναι και για τους γονείς της λιθοβολημένης / βιασμένης κοπέλας να μπορούν να απαιτήσουν την ψηφιακή λήθη σε δεδομένα που αφορούν το αδικοχαμένο τους παιδί.
Αλλά προσοχή, ΟΧΙ ψηφιακή λήθη στις μηχανές αναζήτησης που απλά είναι το μέσο για να φτάσουμε στην πληροφορία, αλλά στο περιεχόμενο που βάση πλειοψηφίας κρίνετε πως δεν θα έπρεπε να βρίσκετε δημοσιευμένο.
Προσωπικά θεωρώ πως δεν πρέπει να υπάρχει κανένα φιλτράρισμα στα αποτελέσματα των μηχανών αναζήτησης, εφόσον αυτά δεν περιλαμβάνουν αναλυτικά κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, ήχους κλπ, αλλά απλές παραπομπές προς άλλες σελίδες. Διαφορετικά είναι η λογική όπου σκοτώνεις τον αγγελιοφόρο, επειδή δεν σου έφερε χαρμόσυνα μηνύματα. (Don’t shoot the messenger).
Τέλος, κατά την γνώμη μου, για ιστορικούς, επιστημονικούς αλλά και λόγους ασφαλείας, καλό θα ήταν ακόμα και τα δεδομένα που αφαιρούνται από το web, να αρχειοθετούνται σε μια ειδική κλειδωμένη παγκόσμια τράπεζα δεδομένων που θα έχουν πρόσβαση μόνο φορείς και υπηρεσίες σε ειδικές περιπτώσεις. Γιατί φανταστείτε να απαιτηθεί και να διαγραφούν – μπλοκαριστούν για παράδειγμα ιστορικά δεδομένα λόγω προσβολής κάποιου ακραίου πολιτεύματος;
Και ας μη ξεχνάμε πως το web από όταν δημιουργήθηκε έχει αποδείξει πως έχει τις δυνάμεις να αυτορυθμίζεται, ακόμα και να αυτολογοκρίνεται κάποιες φορές και μέσα στην άναρχη δομή του, στο τέλος να επικρατεί η λογική.
