Μόλις πριν λίγο καιρό έγραφα το κείμενο με τίτλο Είμαι ο μόνος που βλέπω οργανωμένες διεθνείς προσπάθειες να διαλύσουν την ελευθερία του διαδικτύου; Η “δικαιοσύνη” με νέο νόμο, τρομοκρατεί τις Ελληνικές εταιρείες παροχής πρόσβασης στο διαδίκτυο (ISP), διατάζοντας τους να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε websites που παρέχουν παράνομο οπτικοακουστικό υλικό. Συγκεκριμένα σε ανακοίνωση του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας αναφέρεται:
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα διατάχθηκε η λήψη τεχνολογικών μέτρων παρεμπόδισης της πρόσβασης χρηστών σε ιστοσελίδες μέσω των οποίων διακινούνται παράνομα ψηφιακά έργα προστατευόμενα με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας. Συγκεκριμένα, στις 16 Μαΐου 2012 δημοσιεύθηκε η απόφαση 4658/2012 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία έκανε δεκτό αίτημα οργανισμών συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων επί μουσικών και οπτικοακουστικών έργων να υποχρεωθούν εκτός άλλων οι ελληνικές εταιρίες παροχής υπηρεσιών σύνδεσης στο διαδίκτυο να λάβουν τεχνολογικά μέτρα προκειμένου να καταστεί αδύνατη η πρόσβαση των συνδρομητών τους σε διαδικτυακές τοποθεσίες μέσω των οποίων πραγματοποιείται παράνομη παρουσίαση και ανταλλαγή έργων. Η απόφαση εφαρμόζει ουσιαστικά για πρώτη το άρθρο 64 Α του ν. 2121/1993 που ενσωματώνει πρόβλεψη Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δυνατότητα λήψης ασφαλιστικών μέτρων κατά των διαμεσολαβητών (παρόχων υπηρεσιών διαδικτύου), οι υπηρεσίες των οποίων χρησιμοποιούνται από τρίτο για την προσβολή του δικαιώματος του δημιουργού ή συγγενικού δικαιώματος. Παρόμοιες αποφάσεις έχουν ήδη εκδοθεί σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποσκοπούν στην προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας στο διαδίκτυο χωρίς να θίγονται τα δικαιώματα των χρηστών.
Το πλήρες κείμενο της απόφασης μπορείτε να το βρείτε εδώ (απόφαση 4658/2012 Πρωτοδικείου Αθηνών).
Για άλλη μια φορά βλέπουμε νομικές αποφάσεις υπέρ των κερδοσκοπικών εταιρειών και οργανισμών και αύξηση των συνεχόμενων προσπαθειών λογοκρισίας του διαδικτύου. Αυτό που δεν κατανοούν οι άνθρωποι που ψηφίζουν τέτοιους νόμους και αυτοί που ασφαλώς επωφελούνται απ’ αυτούς, είναι πως η οποιαδήποτε μορφή λογοκρισίας, προσφέρει πάτημα και για περαιτέρω λογοκρισία. Αν τώρα κάποιοι απαιτούν τέτοια μέτρα, αύριο μεθαύριο μπορεί να βρεθούμε όλοι μας μπροστά σε νέους νόμους που θα απαγορεύουν να ανεβάζουν ακόμα και οι ίδιες εταιρείες παραγωγής τα βίντεο κλιπ τους και τα trailer των ταινιών τους, το streaming εκπομπών και ραδιοφώνου κλπ. Αν και σήμερα φαντάζει απίθανο το σενάριο αυτό, αντιλαμβανόμενοι το χρήμα που διαθέτουν και διακινούν αυτές οι εταιρείες ασκώντας στην πράξη εξουσία, η ιστορία έχει αποδείξει πως κάθε είδους λογοκρισία και αντιδημοκρατικά μέσα, οδηγούν σε απολυταρχικές και δικτατορικές καταστάσεις. Και με τον κίνδυνο πάντα αυτή η λογοκρισία να μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες μορφές δημιουργίας και περιεχομένου, όπως για παράδειγμα σε blogs και σε websites.
Ήδη μεγαλοεταιρείες έχουν καταφέρει να περάσουν νόμους ώστε να εισπράττουν εκατομμύρια στο όνομα των πνευματικών δικαιωμάτων, επιβάλλοντας φόρους σε οπτικοακουστικά μέσα, ακόμα και αν τα αγοράζουμε για ιδία χρήση. Όταν για παράδειγμα πάμε να αγοράσουμε ένα άδειο CD, DVD, μια κάρτα μνήμης για την φωτογραφική μας μηχανή ή βιντεοκάμερα, ακόμα και φωτοτυπικό χαρτί ή φωτοτυπικό μηχανήματα, πληρώνουμε ποσοστό στην ΑΕΠΙ γιατί μπορεί να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα μέσα για να αντιγράψουμε ή να εκτυπώσουμε κάτι που πιθανών να προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα! Για του λόγου το αληθές δείτε αυτό το link στο επίσημο site της ΑΕΠΙ: Στατιστικά – οικονομικά στοιχεία για εισπράξεις από τις πωλήσεις κενών CD, μνημών USB, SD, σκληρών δίσκων, φωτοτυπικού χαρτιού, φωτοτυπικών μηχανημάτων κ.λ.π.
Μεγάλη ευθύνη για όλη αυτήν την κατάσταση σαφέστατα έχουν και οι περισσότεροι από τους ίδιους τους “καλλιτέχνες” που βολεύονται με τις εισπράξεις τους από τέτοιου είδους αρχές και δεν αντιδρούν, ώστε να απαιτήσουν το τέλος αυτής της παρανοϊκής τακτικής με τα πνευματικά δικαιώματα και να συμβάλουν στην ελευθερία του λόγου, της έκφρασης, του πολιτισμού και της επικοινωνίας στο διαδίκτυο.
