Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε τον τρόπο εκπαίδευσης των παιδιών μας

Ο Elon Musk βρίσκετε στα πρωτοσέλιδα κάθε μέρα με τα διαστημόπλοια και τους ηλιακούς συλλέκτες και τα gigafactories και τις αποικίες του στον Άρη και σήραγγες μεταφοράς και εργαστήρια τεχνητής νοημοσύνης και αυτό οδηγούμενα αυτοκίνητα. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που έκανε, που θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο αξιοσημείωτο, αλλά δεν του δόθηκε τόση μεγάλη σημασία. Δεν του άρεσε ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά του εκπαιδεύονταν, έτσι τα έβγαλε από το ιδιωτικό τους σχολείο και ξεκίνησε το δικό του.

Το όνομα του σχολείου που έφτιαξε είναι «Ad Astra», που σημαίνει «στα αστέρια» και φαίνεται να βασίζεται στην πεποίθηση του Musk ότι τα σχολεία πρέπει να «διδάξουν το πρόβλημα και όχι τα εργαλεία». Ας πούμε ότι προσπαθείτε να διδάξετε στους ανθρώπους πώς λειτουργούν οι κινητήρες. Μια παραδοσιακή προσέγγιση θα ήταν να σας διδάξουν μαθήματα σε κατσαβίδια και κλειδιά. Ένας πολύ καλύτερος τρόπος θα ήταν «εδώ είναι ένας κινητήρας, τώρα πώς θα μπορέσουμε να τον ανοίξουμε και να τον εξετάσουμε;» Λοιπόν, χρειάζεστε ένα κατσαβίδι. Και έπειτα συμβαίνει κάτι πολύ σημαντικό. Η συνάφεια του εργαλείου γίνεται εμφανής.

Η απόφαση του Musk δίνει έμφαση σε ένα μεγαλύτερο ζήτημα. Πώς εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους να αλλάζουν. Η εκπαίδευση σήμερα δεν είναι πολύ διαφορετική από αυτή που ήταν πριν από εκατό χρόνια. Οι τάξεις εξακολουθούν να είναι γεμάτες μαθητές όπου όλοι μαθαίνουν το ίδιο πράγμα, με τον ίδιο ρυθμό, από τους κακοπληρωμένους και υποτιμημένους δασκάλους, οι οποίοι περνούν τριάντα χρόνια διδασκαλίας σε αίθουσες, διδάσκοντας σχεδόν το ίδιο πράγμα.

Οι γονείς πρέπει να είναι και αυτοί περισσότερο ανήσυχοι. Από την στιγμή που τα παιδιά είναι αρκετά μεγάλα για να ξεκινήσουν το σχολείο μέχρι να είναι αρκετά ανεξάρτητα για να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, οι γονείς ανησυχούν για την εκπαίδευση του παιδιού τους. Έγινε πεποίθηση, πως από την στιγμή που οι γονείς μπορούσαν να προσφέρουν στα παιδιά μια καλή εκπαίδευση, θα ήταν και το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν για τα παιδιά τους ώστε αυτά να έχουν ένα λαμπρό μέλλον. Και οι γονείς σε όλο τον κόσμο κάνουν τρελά πράγματα ώστε να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους έχουν την εκπαίδευση που χρειάζονται. Θα μετακομίσουν σε μια καλύτερη σχολική συνοικία, θα ξοδεύουν χιλιάδες χρήματα το χρόνο σε εξωσχολικά προγράμματα και θα προσλάβουν καθηγητές, για να βεβαιωθούν ότι ο Jimmy ή η Sally θα είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τον αυριανό κόσμο.

Ωστόσο, για τους γονείς σήμερα τα πράγματα έχουν γίνει ακόμη πιο περίπλοκα. Ο κόσμος που θα μεγαλώσει η επόμενη γενιά θα είναι ριζικά διαφορετικός από ό, τι είδαμε στο παρελθόν. Ένας κόσμος γεμάτος τεχνητή νοημοσύνη, γενετική μηχανική, αυτοματισμοί, εικονική πραγματικότητα, εξατομικευμένη ιατρική, αυτοκίνητα με αυτο-οδήγηση και ανθρώπους στον Άρη. Ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι μπορεί να μην εργάζονται και όπου η ίδια η κοινωνία μπορεί να οργανωθεί με θεμελιωδώς διαφορετικούς τρόπους. Πώς θα μπορέσουν οι γονείς και η κοινωνία να προετοιμάσουν τα παιδιά ώστε να πετύχουν σε έναν κόσμο που δεν μπορούμε να προβλέψουμε;

Αρχίζει με την επανεξέταση του σχολείου. Τα σχολεία ήταν οι αποθήκες της ανθρώπινης γνώσης και το σχολείο ήταν ο καλύτερος τρόπος να λάβεις γνώσεις. Τώρα πλέον δεν ισχύει κάτι τέτοιο, η γνώση δεν περιορίζεται πλέον σε σκονισμένες αίθουσες διδασκαλίας ή παλιά βιβλία. Χάρη στο διαδίκτυο είναι πλέον προσβάσιμη σε οποιονδήποτε θέλει να την αποκτήσει. Τα σχολεία πρέπει να μπορέσουν να πείσουν ότι αξίζει κανείς να την αποκτήσει.

Ο ρόλος του σχολείου δεν πρέπει να μένει στο να γεμίζει τα κεφάλια με πληροφορίες, αλλά θα πρέπει να είναι ένας τόπος που εμπνέει τους μαθητές να εξετάζουν με περιέργεια τον κόσμο στον οποίο ζουν. Τα παιδιά γεννιούνται εξερευνητές, όταν είναι μικρά θέλουν να εξερευνήσουν τα όρια των δυνατοτήτων τους. Ας μην περιορίζουμε αυτήν τους την περιέργεια, κάνοντάς τους να περάσουν τις παιδικές τους ηλικίες προετοιμασμένα για την μια δοκιμασία μετά την άλλη ενώ παράλληλα ακολουθούν αυστηρές σχολικές πολιτικές που καταπνίγουν τη δημιουργικότητα και την ανεξάρτητη σκέψη.

Η ικανότητα να προσαρμόζονται και να μαθαίνουν κάτι καινούργιο πρέπει να αποτιμάται πάνω απ ‘όλα. Έχουν περάσει οι μέρες που επιλέγατε ένα επάγγελμα και απλά ασχολείστε με αυτό για το υπόλοιπο της ζωής σας. Οι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν πώς να μαθαίνουν κάτι καινούργιο πολλές φορές στη ζωή τους. Όχι μόνο επειδή θα είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορέσουν να συμβάλλουν στην κοινωνία, αλλά και επειδή η γνώση μας για τον κόσμο και ποιοι είμαστε εξελίσσονται με απίστευτη ταχύτητα. Αν η τελευταία φορά που μάθατε κάτι καινούργιο ήταν όταν βρισκόσασταν στο σχολείο, τότε θα χάσετε τους νέους τρόπους κατανόησης του κόσμου που συνεχώς ανοίγουν.

Και αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να μας ανησυχεί μόνο για τη νεότερη γενιά, οι ενήλικες θα πρέπει επίσης να επανεκπαιδεύονται καθώς οι περισσότερες από τις δεξιότητες που αποκτούν στο σχολείο θα είναι σύντομα απαρχαιωμένες και ξεπερασμένες.

https://youtu.be/TETRYGyNuLs

 

ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ:

• Οι ημέρες που τα παιδιά είναι συγκεντρωμένα μαζί σε τάξεις γεμάτες από μαθητές όπου όλα αναγκάζονται να μάθουν το ίδιο πράγμα με τον ίδιο ρυθμό, θα έπρεπε ήδη να είναι ξεπερασμένες. Έχουμε τη δυνατότητα να προσαρμόζουμε τη μάθηση ώστε να ταιριάζει στις ανάγκες και τις επιθυμίες κάθε ατόμου και πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να εκμεταλλευτούμε αυτή την ικανότητα. Υπάρχουν ήδη πολλαπλές πλατφόρμες ηλεκτρονικής μάθησης, όπως υπερεντατικά μαθήματα, που διδάσκουν μια ποικιλία θεμάτων καλύτερα από ό, τι μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε δάσκαλος.
• Όλη η ενεργητική μάθηση θα πρέπει να καθοδηγείται εργασίες. Δεν πρέπει να υπάρχουν πλέον μαθήματα όπου κρατάτε σημειώσεις που βλέπετε σε ένα μαυροπίνακα, αλλά να ανατίθενται εργασίες που θα πρέπει να ολοκληρώσουν οι μαθητές και να τους δοθούν όλα τα εργαλεία που μπορεί να χρειαστούν για να καταλάβουν πώς θα το πράξουν. (3d εκτυπωτές, περιβάλλοντα εικονικής μάθησης, διαδραστικές οθόνες, σύνδεση με εργαστήρια και ερευνητικές εγκαταστάσεις σε όλο τον κόσμο κ.λπ.)
• Η παθητική μάθηση δεν πρέπει να είναι άκαμπτα δομημένη. Οι μαθητές θα πρέπει να έχουν να μάθουν ένα θέμα μέσα από μια ποικιλία εκπαιδευτικού υλικού και να επιλέξουν οι ίδιοι αυτό που θέλουν να χρησιμοποιήσουν. (podcasts, βίντεο, βιβλία, εικονικές περιηγήσεις κ.λπ.)
• Οι εκπαιδευτικοί γίνονται διευκολυντές της μάθησης. Αντί να διδάσκουν σε όλους, πηγαίνουν από φοιτητή σε φοιτητή ή ομάδα σε ομάδα βοηθώντας τους να καταλάβουν πώς να μάθουν αυτά που χρειάζεται να γνωρίζουν. Οι δάσκαλοι δεν χρειάζονται πλέον μια βαθιά κατανόηση του δεδομένου θέματος, αλλά πρέπει να γνωρίζουν πώς να το μάθουν. Οι σπουδαστές πρέπει τελικά να εφοδιάζονται με το δικό τους εικονικό βοηθό μάθησης ώστε να λάβουν απαντήσεις σε κάθε ερώτηση που έχουν και να τους βοηθήσουν να παραμείνουν σε δράση.
• Οι τάξεις θα πρέπει να επανασχεδιαστούν. Δεν πρέπει να υπάρχουν πλέον τετράγωνα κουτιά με σειρές θρανίων, οι αίθουσες διδασκαλίας του μέλλοντος θα πρέπει να είναι καινοτόμοι χώροι που προωθούν την περιέργεια, ενισχύοντας ταυτόχρονα την δημιουργική κοινωνική αλληλεπίδραση με τους συνομηλίκους.
• Ο στόχος της εκπαίδευσης δεν πρέπει ποτέ να είναι να πάρει ο μαθητής έναν καλό βαθμό ή να περάσει μια δοκιμασία. Κάνοντας τους μαθητές και τους γονείς να παθιάζονται για τις βαθμολογίες, εξαλείφεται όλη τη χαρά της μάθησης. Ο στόχος θα πρέπει να είναι να καταστήσουν τους μαθητές εκπαιδευμένους σε όλα τα βασικά θέματα και άπταιστα εκπαιδευμένους σε κάποιους επιλεγμένους τομείς. Το να είσαι σε θέση να κάνεις κάτι που δεν μπορούσες να κάνεις πριν ή να βρεις έναν νέο τρόπο κατανόησης του κόσμου, είναι πολύ πιο συναρπαστικό από ό, τι θα μπορούσε ποτέ να πετύχει ένα σκορ σε ένα χαρτί.

Επιπλέον, η εκπαίδευση πρέπει να προσφέρει στους ανθρώπους την επίγνωση ότι ο κόσμος δεν χωρίζεται σε διακριτά θέματα. Ο διαχωρισμός της γνώσης σε ετικέτες όπως επιστήμη ή ιστορία ή κινέζικα είναι μερικές φορές παιδαγωγικά χρήσιμος, αλλά όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος δεν αποτελείται από ανεξάρτητα θέματα, ότι συνδέονται μεταξύ τους και ότι κανένα δεν μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητό μεμονωμένα. Τα θέματα είναι απλά εργαλεία που σας βοηθούν να καταλάβετε τον κόσμο.

Οι μαθητές πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι κανένα θέμα δεν είναι εκτός των δυνατοτήτων τους. Είναι ψέματα ότι κάποιοι άνθρωποι απλά δεν μπορούν να κάνουν μαθηματικά ή δεν μπορούν να σχεδιάσουν. Άλλα θέματα, όπως η φυσική, παρουσιάζονται πολύ στεγνά ή πολύ περίπλοκα για να τα κατανοήσουν οι περισσότεροι. Αυτό που πρέπει να διδαχθεί είναι ότι ένα ορισμένο επίπεδο δεξιοτήτων σε οποιοδήποτε θέμα δεν είναι μόνο εφικτό από όλους, αλλά είναι απαραίτητο για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε.

Πολλά από αυτά μπορεί να φαίνονται ιδεαλιστικά ή μη ρεαλιστικά, όμως είναι απαραίτητη ριζική αλλαγή, αν θέλουμε να καταλάβουμε πώς να ζούμε στο μέλλον που δημιουργούμε.

“Η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός δοχείου, αλλά το άναμα μιας φωτιάς” – William Butler Yeats

Πηγή και ελεύθερη μετάφραση από το άρθρο: It’s Time to Rethink How We Are Educating Our Children

 

Δείτε και : The 14 most innovative schools in the world