Είναι κοινώς αποδεκτό ότι στο ίντερνετ μπορείς να συναντήσεις κάθε τύπο ανθρώπου. Επίσης, είναι κοινό μυστικό, ότι η ανωνυμία βοηθάει να βγάλει ο άλλος όλα τα απωθημένα του και τα συμπλέγματά του… Όταν συμμετέχεις χρόνια σε κάποιο φόρουμ, έχεις τη δυνατότητα να μελετήσεις διεξοδικά τους συνομιλητές σου και να φτάσεις στο εξής συμπέρασμα: Μα, τι στο καλό; Όλοι κομπλεξικοί είμαστε;;; Έχουμε και λέμε, λοιπόν: α) Οι τσιτωμένοι. Είναι αυτοί που αρπάζονται με το παραμικρό και μάλλον πάνε γυρεύοντας για καυγά. Αν ανοίξουν κάποιο θέμα και γράψεις πχ μέσα τη γνώμη σου, η οποία τυγχάνει να είναι λίγο αντίθετη, σε "στολίζουν" μετά για τις επόμενες δέκα σελίδες. Αν κάνεις το λάθος να ανταπαντήσεις, σε ξαναστολίζουν για άλλες δέκα σελίδες. Αν εσύ δεν καταλάβεις αμέσως ότι έχεις άδικο, δεν ξέρεις τι λες και είσαι απλώς κακόβουλος και εμπαθής και συνεχίσεις να υπερασπίζεσαι το δίκιο σου, τότε θα σε περιμένουν κάτω από το σπίτι σου με λοστό στο χέρι! Οι τσιτωμένοι βρίσκουν πάντα έναν τρόπο να τσακωθούν. Παρεξηγούν την κάθε φράση που διαβάζουν. Αν τους πεις "καλημέρα", θα σου πούνε "στα μούτρα σου και μην τολμήσεις να με ξανακαλοπιάσεις!" Αν τους πεις απλώς "άντε στα τσακίδια", θα γράψουν ένα μίνι δοκίμιο στο οποίο θα οδύρονται για την κατάπτυστη φραστική επίθεση που τους έκανες χωρίς λόγο, για την ελευθερία της γνώμης, τα ανθρώπινα δικαιώματα και διάφορα άλλα που είδαν το προηγούμενο βράδυ στην "Εμπόλεμη Ζώνη"… Οι τσιτωμένοι, συμμετέχουν επίσης σε καυγάδες άλλων. Συνήθως παίρνουν το μέρος αυτού που έχει άδικο, έτσι, για σπάσιμο! β) Οι χαβαλέδες. Είναι αυτοί που κάνουν πλάκα σε κάθε θέμα… (Οκ, εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία, με μικρές εξάρσεις σοβαρότητας!) Θα βρούνε πάντα ένα αστείο σχόλιο να κάνουν, κάποιο λινκ με εύθυμο βίντεο, κάποια γελοιογραφία, κάτι τέλος πάντων, για να σπάσει ο πάγος! Συνήθως, έχει πλάκα αυτό. Το εκνευριστικό είναι όταν το κάνουν σε σοβαρά θέματα, ανάμεσα στις απαντήσεις των υπολοίπων, οπότε η συζήτηση διαμορφώνεται ως εξής: Σοβαρό, σοβαρό, σοβαρό, ανέκδοτο, σοβαρό, σοβαρό, ανέκδοτο, σοβαρό, ανέκδοτο κ.ο.κ. Όταν οι υπόλοιποι τους αρχίσουν στο κράξιμο, σταματάνε και προχωρούν στο επόμενο θέμα για ισοπέδωση! Οι χαβαλέδες, έχουν κάποιο είδος ραντάρ και αυτομάτως βρίσκουν τα θέματα που είναι τα πιο σοβαρά και μετά τα κάνουν σαν τα μούτρα τους! Κινούνται συνήθως σε σμήνη, σαν τις ακρίδες! Μπαίνουν στο θέμα και αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλο να γράφουν αστεία και κουλαμάρες, μέχρι που δεν μένει τίποτα όρθιο και ο συγγραφέας του θέματος κλαίει ζαρωμένος στη γωνία του γραφείου του… γ) Οι λαϊκιστές. Οι μικροί κλώνοι του Μικρούτσικου. Μπαίνουν σε οποιοδήποτε θέμα και αρχίζουν το κράξιμο και το θάψιμο σε κράτος, κοινωνία, εκκλησία, υποδομές και δεν συμμαζεύεται. Γράφουν τεράστια "σεντόνια" κειμένου, συνήθως γεμάτα τετρασύλλαβες λέξεις για να πιάνουν πολύ χώρο, τα οποία τις πιο πολλές φορές δεν λένε τίποτε απολύτως, αλλά έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τα διαβάσει. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, για όλα, ως επί το πλείστον, ευθύνονται οι παπάδες και η Εκκλησία. Για τη διαφθορά, τη φτώχεια, τον πόλεμο, την αποχαύνωση της νεολαίας, την τρύπα του όζοντος, τις πυρκαγιές, τον αποκλεισμό της ομάδας τους από το Champion’s League… Η κυβέρνηση είναι πάντα άχρηστη, η Ελλάδα είναι πάντα τριτοκοσμική και υπανάπτυκτη και όλοι οι Έλληνες είναι χαζοί και άβουλοι… Όταν ολοκληρώσουν τη γραπτή τους επανάσταση μέσω του ίντερνετ, οι λαϊκιστές, παίρνουν άλλη μια μπύρα από το ψυγείο τους και κάθονται να δούνε την Πάνια στην τηλεόραση…. (Αρκετά πολέμησαν και σήμερα για τη βελτίωση του κόσμου, να ξεκουραστούν και λίγο!) δ) Οι πικρόχολοι. Τεράστια ιντερνετική ομάδα με μεγάλο εύρος δράσης! Οι πικρόχολοι γράφουν λίγα λόγια, αλλά συνήθως τόσο ιοβόλα, που αν διαβαστούν απότομα μπορεί να προκαλέσουν στιγμιαίο τοξικό σοκ! Δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα και φαίνεται από τον τρόπο που κριτικάρουν τους άλλους. Αν δεν τους βγάλουν άχρηστους, θα τους βγάλουν απλώς ηλίθιους! Ο πικρόχολος είναι δύσκολος αντίπαλος. Αν του την πεις, θα σε βγάλει νοκ άουτ σε δύο γύρους. Το ενδιαφέρον είναι όταν δύο πικρόχολοι τσακώνονται σε ένα φόρουμ μεταξύ τους! Οι εκτοξεύσεις δηλητηρίου εκατέρωθεν αγγίζουν αστρονομικά επίπεδα! Ξεκινούν από απλές προσβολές του τύπου: "αν δεν ξέρεις, μη μιλάς", ή "διάβαζε πρώτα πριν γράψεις" και φτάνουν μέχρι προσωπικές επιθέσεις τύπου "αν ήμουν σαν εσένα θα είχα αυτοκτονήσει", "είσαι ηλίθιος με πατέντα", "άντε πνίξου", "θα σε σκοτώσω, κάθαρμα" και άλλα χαριτωμένα που πάντα φτιάχνουν τη διάθεση όλων!!! Επίσης, οι πικρόχολοι δεν θεωρούν τίποτε καλό! Αν κάποιος ζητήσει κριτική, θα τον κάνουν μέσα σε τρεις αράδες να ζητήσει ψυχολογική υποστήριξη! Αν κάποιος παρουσιάσει κάτι που έφτιαξε, θα μιλήσουν μόνο για τα αρνητικά, όσο πιο χοντρά μπορούν, κλείνοντας απλώς το τελετουργικό διαμελισμού του θύματος, με τη φράση: "Εσύ ζήτησες κριτική"! Επίσης, ο,τιδήποτε άλλο δούνε σε εγχώριο ή παγκόσμιο επίπεδο, θα τους βγάζει πάντα μία ξινίλα, επειδή είναι κακόγουστο, απαίσιο και τρισάθλιο. Οι πικρόχολοι στο msn τους έχουν μόνο τον Εμπενίζερ Σκρουτζ! ε) Τα τσατσάκια. Κοινώς: αυλοκόλακες, γλείφτες. Τα τσατσάκια πλευρίζουν πάντα τους administrators ενός φόρουμ ή site. Συμφωνούν πάντα μαζί τους, υποκλίνονται και χειροκροτούν σε κάθε σοφία τους, εγκωμιάζουν με τα καλύτερα λόγια τους ο,τιδήποτε φτιάξουν και γενικώς, λατρεύουν το χώμα που Εκείνοι πατάνε! Σε αντάλλαγμα, οι Θεοί του Ίντερνετ παίρνουν υπό την προστασία τους τα φτωχά ανθρωπάκια με την υπερμεγέθη γλώσσα και κάθε φορά που κάποιος τολμά να τα πειράξει, τον κατακεραυνώνουν all together και τον απειλούν με ban στο peer το εξώτερον!!! Τα τσατσάκια προσπαθούν επίσης να τα έχουν καλά με όλους, για να τα συμπαθούν. Το κακό είναι ότι προσπαθούν πάρα πολύ, στο σημείο να γίνονται αηδιαστικά γλυκανάλατα και πετυχαίνουν το ακριβώς αντίθετο: τα αντιπαθούν όλοι! Έτσι, επιστρέφουν στους Πάνσοφους, τους οποίους ρίχνουν με διάφορες κολακείες: "Είστε οι καλύτεροι", "Ξέρετε τόσα πολλά", "Εγώ γι’ αυτό ακολούθησα αυτό το επάγγελμα, επειδή με εμπνεύσατε εσείς" και άλλα τραγικά. Συνήθως, τα τσατσάκια εξαφανίζονται την περίοδο των διακοπών. Τότε λείπουν οι πιο πολλοί admins, οπότε κρύβονται κι αυτά λόγω έλλειψης προστασίας. Όποιο κάνει το λάθος να εντοπιστεί μόνο του στο φόρουμ, δέχεται ταυτόχρονη επίθεση από τα υπόλοιπα μέλη που καραδοκούν και, συνήθως, προπυλακίζεται μέχρι εξόντωσης σε κάποιο θέμα, που μετά "θάβεται" διακριτικά από τα ίδια μέλη!!! Αιωνία η μνήμη αυτού! στ) Οι κλάψες. "Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει, γιατί οι φιλενάδες της, δεν την παίζουνε". Κάπως έτσι είναι η ζωή των φτωχών κλαψιάρηδων του ίντερνετ. Κομπλεξικοί μέχρι το μεδούλι, έχουν την εντύπωση ότι κανείς δεν ασχολείται σοβαρά μαζί τους στο φόρουμ ή ότι όλοι τους αποπαίρνουν. Συνήθως έχουν δίκιο… Βλέπετε, οι κλάψες, είναι τις πιο πολλές φορές αφελείς με μεγάλο στόμα που απλώς γράφουν μπαρούφες! Λογικό είναι, λοιπόν, να τους ρίχνουν δούλεμα οι υπόλοιποι… Τότε, όμως, ανοίγουν οι κρουνοί! Με σπαραξικάρδια μηνύματα με γενική περίληψη: "Γιατί τα βάζετε όλοι μαζί μου; Με βρήκατε μικρό και με κοροϊδεύετε. Συνέχεια με προσβάλλετε. Σταματήστε αυτή την τρέλα! Όχι άλλο κάρβουνοοοο! κτλ", προσπαθούν να προκαλέσουν εντυπώσεις, να συγκινήσουν και, γενικά, να κερδίσουν τη συμπάθεια του κόσμου. Ο κόσμος του ίντερνετ, όμως, είναι σκληρός! Όταν ο άλλος αρχίσει την κλάψα, το κέφι ανάβει!!! Έτσι, ακόμη περισσότεροι αρχίζουν να πειράζουν το καημένο κλαψάρικο, το οποίο συνεχίζει με πιο ακραία ξεσπάσματα, όπως: "Δεν αντέχω άλλο μέσα! Θέλω να με διαγράψετε!!!!" Το μελόδραμα φτάνει στο αποκορύφωμα!!! Ο κλάψας ζήτησε τη διαγραφή του! Όταν φάει κι άλλο δούλεμα, συνοδευόμενο από την -λογικότατη- απάντηση "άμα, δεν θες, μην ξαναμπείς!", τότε ο κλάψας αποσύρεται για ένα διάστημα, μέχρι να ξεχαστεί λίγο η υπόθεσή του ή να αρχίσουν κάποιον άλλο στο δούλεμα. Μετά ξαναμπαίνει και γράφει άλλη μια μπαρούφα, για να επαναληφθεί το προσωπικό του δράμα! Κοινώς: "τραβάτε με κι ας κλαίω"! ζ) Οι ανασφαλείς. Έχουν τη συνεχή ανάγκη επιβεβαίωσης. Θέλουν να ακούνε καλά λόγια και επαίνους από τους άλλους. Θέλουν να τους συμπαθούν όλοι. Γενικώς, έχουν τόσο μεγάλη ανασφάλεια στη ζωή τους, που έχουν φτάσει στο σημείο να ζούνε για τους άλλους! Οι φράσεις τους είναι πάντα στο στυλ: "Το καινούργιο μου αυτοκίνητο, είναι τελευταίο μοντέλο και…" ή "Στο γραφείο μου, που είναι 7 εκατομμύρια τετραγωνικά, έχω αυτό κι αυτό κι αυτό…", ή "Καθόμουν χθες στον ολοκαίνουργιο υπολογιστή μου και καθώς έψαχνα με τη σύνδεση 80Μbps που έχω…", ή "Όταν έβγαινα με την Κλόντια Σίφερ στη Ριβιέρα…" Οι ανασφαλείς πάντα απαντάνε σε κάθε θέμα για να κάνουν περισσότερες γνωριμίες. Είναι πάντα ευγενικοί, ενώ αν μαλλιοτραβηχτούν με κάποιον, θα φροντίσουν να τελειώσουν το μήνυμά τους με τη φράση: "Φιλικά, ε;" (αφού πρώτα έχουν ρίξει στον άλλο τον εξάψαλμο". Πάντα δείχνουν δημιουργίες τους για κριτική, όχι γιατί θέλουν κριτική, αλλά γιατί τους αρέσει να ακούνε "μπράβο" και "συγχαρητήρια". Αν αυτό δεν δυμβεί και βρεθεί κάποιος που δεν του αρέσει το έργο, τότε απλώς δηλώνουν ότι "δεν θα ξαναδείξουν ποτέ τίποτε άλλο" (ψέμα!) η) Οι εμβόλιμοι. Οι άσχετοι που υπάρχουν σε κάθε φόρουμ. Συνήθως, βλέπουν φως και περνάνε, ή είναι γνωστοί ή συνάδελφοι ή ξάδελφοι κάποιου μέλους. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, είναι λίγο "χτυπημένοι" και θέλουν κάπου να πούνε τον πόνο τους. Έτσι, μπορεί σε ιατρικό φόρουμ να εμφανιστεί ξαφνικά θέμα με τίτλο: "Ποιος έχει ακούσει το νέο cd της Βίσση;" ή σε φόρουμ για λογιστές να μπει κάποιος και να ρωτήσει: "Γεια σας. Μου αρέσουν οι κούκλες, εσείς νομίζετε ότι είναι κακό;" Φυσικά, όσοι απαντήσουν, θα αρχίσουν το δούλεμα (πρώτοι, βέβαια, οι χαβαλέδες που ψοφάνε για τέτοια -βλ. πιο πάνω!) Οι εμβόλιμοι εξαφανίζονται μετά από ένα-δυο ποστ. Προφανώς έχουν γίνει μέλη σε τόσα φόρα που έχουν χάσει το μέτρημα (και τους κωδικούς!) Μια άλλη τάξη εμβόλιμων, είναι αυτή που μπαίνει για να απαντήσει σε συγκεκριμένο θέμα. Για παράδειγμα, αν κάποιος γράψει κάτι κακό για τον κομμουνισμό, αυτομάτως θα γραφτούν τρία νέα μέλη με ονόματα "Τσε", "ΚόκκινηΔύναμη" και "Ταξική_πάλη" για να κατατροπώσουν τον φιλοαμερικάνο καπιταλιστή! http://www.mirka.gr/blog/?p=52
