Η πρόσφατη ανάρτηση της Tesla, που επισημαίνει πως “Τα παιδιά σας πιθανότατα δεν θα χρειαστεί ποτέ να μάθουν να οδηγούν”, μας δίνει μια σημαντική αφορμή να σκεφτούμε τον ρόλο μας απέναντι στην τεχνολογική πρόοδο. Στον κόσμο μας, πάντα υπήρχαν δύο κύριες κατηγορίες ανθρώπων: εκείνοι που αγκαλιάζουν την αλλαγή και την καινοτομία και εκείνοι που μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν, απορρίπτοντας το καινούργιο.
Οι πρώτοι, γνωστοί ως early adopters, είναι αυτοί που πρώτοι αναγνωρίζουν την αξία μιας νέας τεχνολογίας. Με το θάρρος τους, όχι μόνο υιοθετούν το καινοτόμο αλλά στηρίζουν και τη διάδοση των εξελίξεων. Το ίδιο ίσχυε από την ανακάλυψη των υπολογιστών και του διαδικτύου και ισχύει ως τώρα με την τεχνητή νοημοσύνη, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτοί οι άνθρωποι παίζουν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος.
Αντίθετα, υπάρχει πάντα μια μερίδα ανθρώπων που προτιμά την ασφάλεια του γνώριμου. Αυτοί οι διστακτικοί μπορεί να αντιστέκονται είτε από άγνοια, είτε από φόβο για το άγνωστο, είτε από συμφέρον. Το αποτέλεσμα είναι συχνά η καθυστέρηση της υιοθέτησης των αλλαγών, με κόστος για την κοινωνική και τεχνολογική πρόοδο.
Αυτή η δυναμική δεν είναι καινούργια. Ιστορικά, κάθε μεγάλη εξέλιξη συνοδεύεται από αντιδράσεις. Ωστόσο, εκείνοι που επικεντρώνονται στις λύσεις και στις ευκαιρίες που δημιουργούνται από την πρόοδο είναι εκείνοι που οδηγούν τον κόσμο μπροστά. Οι αντιρρήσεις, αν και πολλές φορές χρήσιμες για την επίλυση προβλημάτων, δεν πρέπει να είναι εμπόδιο στη συλλογική βελτίωση.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι σημαντικό να σκεφτούμε σε ποια κατηγορία ανήκουμε. Θα είμαστε αυτοί που βλέπουν μόνο τα προβλήματα ή αυτοί που αναζητούν λύσεις και προωθούν τις δυνατότητες του μέλλοντος;
