Από το Κρυπτόγραμμα Μαρτίου 2006
Το BioBouncer είναι ένα σύστημα αναγνώρισης προσώπου για μπαρ:
«Η κάμερά του φωτογραφίζει τους πελάτες που μπαίνουν σε κλαμπ και μπαρ και το λογισμικό αναγνώρισης προσώπου τους συγκρίνει με αποθηκευμένες φωτογραφίες αναγνωρισμένων ατόμων που έχουν δημιουργήσει φασαρίες. Η τεχνολογία ενημερώνει την ασφάλεια του κλαμπ για τους επιτυχείς συνδυασμούς εικόνων, ενώ οι αθώες εικόνες σβήνονται αυτόματα στο τέλος κάθε βραδιάς, δήλωσε ο Jeff Dussich (o 24χρονος συνιδρυτής της εταιρείας JAD Communications & Security). Τα διάφορα κλαμπ μπορούν να μοιράζονται τις βάσεις δεδομένων μέσω ενός εικονικού ιδιωτικού δικτύου (VPN), με αποτέλεσμα οι εμπόλεμοι μέθυσοι να ανακαλύψουν ότι είναι ανεπιθύμητοι σε όλα τα μπαρ της γειτονιάς.»
Θέλει να μαντέψει κανείς πόσο καιρό θα κρατήσει το «αυτόματο σβήσιμο στο τέλος κάθε βραδιάς»; Τα δεδομένα αυτά έχουν τεράστια αξία. Οι ασφαλιστικές εταιρείες θα θέλουν να γνωρίζουν εάν κάποιος βρισκόταν σε μπαρ πριν από κάποιο αυτοκινητιστικό ατύχημα. Οι εργοδότες θα θέλουν να γνωρίζουν εάν οι εργαζόμενοι τους έπιναν πριν τη δουλειά – αναλογιστείτε τους πιλότους αεροσκαφών. Οι ιδιωτικοί ντετέκτιβ θα θέλουν να γνωρίζουν ποιος μπήκε με ποιον στο μπαρ. Η αστυνομία θα θέλει να ξέρει ένα σωρό πράγματα. Πολλοί άνθρωποι θα θέλουν να έχουν τα δεδομένα αυτά – και θα είναι πρόθυμοι να πληρώσουν.
Και τα δεδομένα θα ανήκουν στα μπαρ που τα συγκεντρώνουν. Μπορούν να επιλέξουν να τα διαγράψουν και μπορούν να επιλέξουν να τα πουλήσουν σε «συσσωρευτές» δεδομένων σαν την Acxiom.
Συνήθως το πρόβλημα δεν είναι η αρχική εφαρμογή. Είναι οι εν-συνεχεία εφαρμογές. Είναι τα επακόλουθα της λειτουργίας. Πριν ακόμη το καταλάβετε, όλοι θα ξέρουν ότι έχουν αναγνωριστεί από τη στιγμή που «περνάνε το κατώφλι» ενός εμπορικού κτιρίου. Όλοι μας χάνουμε την ιδιωτική μας ζωή και ελευθερίες κατ’ επέκταση.
