Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλους, αλλά σε εμένα σίγουρα η ζωή κάνει κύκλους. Πνευματικούς κυρίως αλλά και φυσικούς. Λες και ένα εσωτερικό βιολογικό ρολόι να μου μεταβάλει κάποιους δείκτες που με την σειρά τους καθορίζουν και τις δραστηριότητες μου.
Για παράδειγμα ως προγραμματιστής διαδικτυακών εφαρμογών (web developer) και σχεδιαστής ιστοσελίδων (web designer), υπάρχουν μέρες της εβδομάδας που το μυαλό δεν συνεργάζεται ή ίσως προσπαθεί να αποφύγει το burnout σπρώχνοντας με σε άλλες δραστηριότητες και χόμπι.
Ανοίγω σπίτι τον editor για να γράψω κώδικα για κάποιο pet project, δηλαδή κάποια εφαρμογή ή site που θέλω εγώ και όχι που πρέπει να κάνω ως μέρος της εργασίας μου και μπορεί να χαζεύω τον κέρσορα κανένα δεκάλεπτο πριν αποφασίσω τελικά να τον κλείσω τελείως. Ή ανοίγω το photoshop για να σχεδιάσω για παράδειγμα μια μακέτα (theme) για ένα site ή user interface για κάποια εφαρμογή και δεν υπάρχει η έμπνευση που θα με οδηγήσει σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Εκτός της έμπνευσης, χάνεται και η διάθεση και η όρεξη αλλά και η δυνατότητα συγκέντρωσης σε αυτό που θέλω να φτιάξω. Αν βάλεις μέσα στην προσπάθεια συγκέντρωσης για να γίνει η δουλειά και τους πειρασμούς που είναι ένα κλικ μακριά στα αγαπημένα, όπως τα κινητά, τα κοινωνικά δίκτυα, το youtube, ειδησεογραφικά – ψυχαγωγικά – ενημερωτικά – εκπαιδευτικά website κ.α., έπειτα χάνεται η μπάλα τελείως. Αυτό βέβαια μπορεί να συμβεί και σε καθημερινότητα και εκτός του κύκλου που αναφέρω.
Ο κύκλος που νοιώθω εγώ ως υπαρκτό, συνήθως αλλάζει ανά εβδομάδες. Πιθανολογώ πως σε άλλους μπορεί να κρατάει μέρες, άλλοτε βδομάδες και άλλοτε μήνες, ίσως και χρόνια; Τι είναι αυτός ο κύκλος όπως τον βιώνω; Λίγο πολύ από τα προαναφερθέντα, ίσως το έχετε ψυλλιαστεί. Έχει να κάνει με την ψυχολογική διάθεση, την όρεξη να κάνεις πράγματα που είτε τα έχεις ορίσει ως στόχους, είτε τα αγαπάς αλλά σε κουράζουν όταν γίνονται κομμάτι της καθημερινότητας σου ή επαναλαμβάνονται τακτικά.
Έτσι έχει εβδομάδες που δεν έχω κεφάλι να γράψω γραμμή κώδικα και στο σπίτι και προτιμώ να παίξω κάποια παιχνίδια στον υπολογιστή και άλλες που νοιώθω υψηλή πνευματικότητα και μεγαλύτερη ευκολία και ο προγραμματισμός βγαίνει εύκολα. Εβδομάδες που νοιώθω μεγαλύτερη δημιουργικότητα στο εικαστικό κομμάτι και κάθομαι και παίζω με το photoshop και εβδομάδες που το μόνο που θέλω να κάνω για να χαλαρώσω είναι να σερφάρω ή να δω καμιά ταινία.
Το ίδιο και με την γυμναστική που πολλές φορές συνδυάζεται μέσα στην ίδια μέρα με τις πνευματικές δραστηριότητες. Έχει διαστήματα (ευτυχώς μικρά) που με πιάνει η μούχλα και άλλα που νοιώθω πως έχω έξτρα ενέργεια να δώσω και σε ένα γήπεδο μπάσκετ ή στην θάλασσα ή με το ποδήλατο ή έστω σε κάποια βόλτα με περπάτημα. Το ίδιο και με άλλες παράλληλες δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα η συγγραφή αυτού του κειμένου για το log.gr 🙂
Σαφώς έχει να κάνει και με την ηλικία και τον δείκτη προσωπικού ενδιαφέροντος, γιατί με άλλη διάθεση κάνεις κάτι φρέσκο που νοιώθεις ότι σου αρέσει πολύ και άλλη όταν το επαναλαμβάνεις συχνά ή ακόμα χειρότερα, επιβάλλεται να το κάνεις επειδή από αυτό βγάζεις και τα προς το ζην. Αλλά σε γενικές γραμμές νοιώθω πως αυτήν την περιστροφή ανάμεσα σε πράγματα που αγαπάμε την βιώνουν και άλλοι άνθρωποι.
Σίγουρα είναι και στον άνθρωπο κατά πόσο μπορεί να σπάσει τους κύκλους βασισμένος σε δυνατά κίνητρα, που είτε του επιβάλει η ζωή, είτε έχει την δύναμη να ορίσει και να οργανώσει ο ίδιος ώστε να ντοπάρει τον εαυτό του με ενέσεις παραγωγικότητας. Αλλά καταλήγω πως τελικά αυτοί οι κύκλοι είναι εσωτερικές μας φωνές για ξεκούραση για την αποφυγή ενός ολοκληρωτικού καψίματος ή κατάρρευσης. Σαν να φωνάζει το μυαλό και το σώμα «χρειάζομαι ξεκούραση». Κάτι σαν μηχανισμός αυτορρύθμισης δηλαδή και άμυνας του οργανισμού μας. Άλλοι μπορεί να μην τους νοιώθουν ως κύκλους, αλλά ως σκαμπανεβάσματα με καμπύλες, κάτι σαν κύματα ημιτόνου ενός παλμογράφου, που στην τελική όμως όλοι μας επιθυμούμε να μην καταλήξουμε ποτέ στην ευθεία γραμμή.