Αναδημοσιεύω ένα πετυχημένο σκίτσο που κυκλοφορεί τελευταία, μόνο και μόνο ως ευκαιρία να υπενθυμίσω τι είναι το Facebook αλλά και γενικότερα τα λεγόμενα ηλεκτρονικά “κοινωνικά δίκτυα” .
Το Facebook είναι ένα μοντέρνο παγκόσμιο καφενείο όπου ο καθένας μας μοιράζεται με όσους έχει ορίσει ως φίλους ή γνωστούς του από ψηφιακό υλικό (βίντεο, φωτογραφίες, ηλεκτρονικές δημοσιεύσεις κλπ) έως προσωπικές θέσεις και απόψεις (καλή ώρα).
Όσο σοβαρά λαμβάνουμε υπόψη τις απόψεις του καφενείου, τόσο σοβαρά πρέπει να τις λαμβάνουμε και στο Facebook. Αυτό ασφαλώς δεν αποκλείει το γεγονός να πετύχουμε δημοσιευμένες σοβαρότατες αναλύσεις, τοποθετήσεις, γνώμες και απόψεις ακόμα και από ειδικούς σε κάποιο τομέα, από την στιγμή που συμμετέχουν σε αυτές τις πλατφόρμες άνθρωποι όλων των ειδικοτήτων και γνώσεων. Αυτό όμως που καλό θα ήταν να κάνουμε, αν και εφόσον το πράττουμε και στην εκτός ψηφιακών πλατφορμών και κοινωνικών δικτύων ζωή μας, είναι πριν υιοθετήσουμε ή αναπαράγουμε αυτές τις απόψεις, πρώτα από όλα να τις διασταυρώνουμε και έπειτα να τις φιλτράρουμε βάση των δικών μας γνώσεων και πεποιθήσεων.
Αυτό δεν θα μας κάνει “Ειδικούς”, αλλά πιθανότατα θα μας κάνει “Σοφότερους”. Και αν το καλοσκεφτούμε, το τι επιλέγει ο καθένας μας να κρατήσει είτε ως γνώση, είτε ως κουτσομπολιό, είτε ως πληροφορία, πολλές φορές είναι καθαρά υποκειμενικό. Οι άνθρωποι που ενημερώνονται και εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους διαβάζοντας ότι τους ευχαριστεί και ενισχύει την κριτική τους σκέψη, μόνο κέρδος μπορεί να έχουν από την χρήση αυτών των πλατφόρμων.
Αλλά στην αναμετάδοση των πληροφοριών, αυτό που μπορεί να τους δώσει μεγαλύτερη αξία, είναι πάντοτε η διασταύρωση τους από όσο το δυνατόν πιο αξιόλογες πηγές και σχετικές έρευνες.
Αλλά και αυτό να μη γίνεται, ας μη ξεχνάμε πως ανέκαθεν και στα καφενεία υπήρχαν οι τύποι που έλεγαν τις πιο απίστευτες και πολλές φορές ψευδείς ιστορίες, ασυναρτησίες που αναπαρήγαγαν μετά από μια μίξη ειδήσεων που διάβασαν ή άκουσαν από εδώ και από εκεί, θεωρίες συνωμοσίας έως και καυγάδες για ομάδες πάσης φύσεως (αθλητικές, πολιτικές, θρησκευτικές κλπ) .
Αν το καλοσκεφτείτε, αυτοί οι άνθρωποι συχνά αποτελούσαν και το επίκεντρο της προσοχής του καφενείου, γιατί σκορπούσαν γέλιο που τόσο πολύ χρειαζόμαστε όλοι μας στην εποχή της σοβαροφάνειας και πολιτικής ορθότητας που ζούμε. Και ας έχουμε και κάπου ως σκέψη στο νου μας, πως κάποιοι από αυτούς το έκαναν ακριβώς για αυτόν τον σκοπό, γιατί γνώριζαν πως η καζούρα από αυτούς που νοιώθουν εξυπνότεροι στην τελική έχει μικρότερη αξία από το χαμόγελο και την ευδιαθεσία που προσέφεραν.
Το πρόβλημα “της ειδικής κουτσής Μαρίας” του Facebook, προκύπτει όταν τα ειδικευμένα για την ενημέρωση μέσα, χρησιμοποιούν ως πηγές τους αυτά τα δίκτυα και υιοθετούν και αναπαράγουν ως εμπεριστατωμένες και διασταυρωμένες δημοσιεύσεις που έγιναν σε αυτά τα “ηλεκτρονικά καφενεία” και έπειτα κυκλοφορούν και σκίτσα σαν το συγκεκριμένο ώστε να ρίξουν το φταίξιμο στην “Μαρία του FB”.
Μια άλλη διαφορά που έχει το φυσικό καφενείο με το ηλεκτρονικό, είναι πως είναι πολύ ευκολότερο να ακούς, παρά να διαβάζεις. Και αυτό που κάνουμε οι περισσότεροι στο διαδίκτυο δεν είναι διάβασμα, αλλά ταχύτατο “σκανάρισμα” λέξεων έως ανάγνωση μόνο του τίτλου μιας δημοσίευσης για να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας γεμίζοντας πολλές φορές με την φαντασία μας τα υπόλοιπα που δεν διαβάσαμε.
Οπότε αν φτάσατε να διαβάσετε μέχρι εδώ και δεν φτάσατε από την αρχή στο τέλος του κειμένου με τέτοιο σκανάρισμα, ίσως σας καταφέρω να σας βάλω σε κάποιες σκέψεις.
